Ebaluazioa

Ebaluazioa irakasleek benetako aurrerapena egiaztatzeko duten bitartekoa da, itxaropen merezietan ez ezik, behaketan ere, metodo perfektua. Hala ere, teorian, ebaluazio-metodo oro perfektutzat jo daiteke, baina errealitate soilean amets utopikoa besterik ez da. Ebaluazioko errealitatea eta estandarrak prozesu akademiko hutsetan oinarritzen dira, eta ikasle batek material didaktiko ugari ikasten du denbora laburrean, eta gero, azterketa batean, ezer ikasi gabe. Hala ere, ebaluazioa ez da soilik horretan oinarritzen, eta, beraz, hainbat ebaluazio-metodo daude, denontzako irakaskuntza egokia oinarritzeko.

Hori dela eta, irakasleek hainbat hezkuntza-sistema erabil ditzakete, sistema bakoitza erabili nahi den irakaskuntza-metodora egokitzeko. Hau da, ebaluazioa egin nahi denean, nola eta nork egin nahi duen. Bakoitzak bere aldagaiak ditu:

1. hasierakoa, bitartekoa eta bateragarria (Noiz?)
2. normatiboa edo kriteriala (Zer?)
3. kuantitatiboa edo kualitatiboa (Nola?)
4. autoebaluazioa, koebaluazioa edo heteroebaluazioa (Nork?)
5. formatiboa/hezigarria edo autentikoa/integrala (Nolakoa?)